Reisverslagen


REISVERSLAG FEBRUARI / MAART 2017

27 februari het is 3.00 u s'snacht wanneer de wekker afloopt. 
Eindelijk is het zover en kan ik weer naar Nairobi mijn thuis. 
Zo lang naar toe geleefd en deze keer ga ik voor het eerst een langere tijd en reist Netty van Dieten met me mee. 
Netty zet zich al jaren in als gastgezin wanneer er in augustus weer kinderen naar NL komen.
Zo hebben we elkaar ook leren kennen. Nu gaat ze mee om van dichtbij te zien wat wij als Foudation Move-Up doen en om een kind wat ze in 2009 in huis had op te zoeken. Ze hebben na al die jaren nog steeds een zeer hechte band net zoals ik met Telvin en Peter heb. Kan dan ook niet wachten om hun weer te zien.

We reizen via KLM eerst naar Parijs en hebben daar een overstap naar Nairobi met Kenya Airways
Deze overstap zullen we ook niet snel vergeten want we halen het vliegtuig op het nippertje ...


27-02-2017  20.15 u (Keniaanse tijd)
We zijn veilig geland in Nairobi. We pikken onze koffers op en rennen letterlijk (na een controle) de deur uit in de armen van mijn vrienden Leakey, David en Douglas. Wat ontzettend fijn om ze na zo'n lange tijd weer te zien. Het gevoel is onbeschrijfelijk. We rijden naar onze Airbnb waar we verblijven. Wat een plek, het is ongelooflijk mooi. een plaatje uit een tijdschrift. En samen met mijn maatjes, ik kan niet uitleggen hoe ik me voel nu.
 



Dag 2 28-02-2017

Vandaag gaan we Telvin van school halen. We worden opgehaald vroeg in de ochtend en daar staat mijn lieve zus (moeder van Telvin) waaw wat heb ik haar gemist. Het weerzien zoals altijd emotioneel en heel blij. Zo in emoties dat ik niet in de gaten heb dat Peter achter mij staat. Weer overvallen door emoties.
we stappen in de auto en gaan eerst boodschappen doen. Aangezien water voor ons heel belangrijk is want we kunnen daar geen water uit de kraan drinken. wel als het goed gekookt is maar het is 30 graden dus water uit flessen is zeer belangrijk.

Daarna snel naar school....
Ik voel me zenuwachtig, we lopen de school in en ik ben zo blij. Het ziet er prachtig uit en dat doet me zo goed om te zien. Ogen speuren de plek rond naar die ene jongen. Er lopen er zoveel. Plots valt mijn oog op iemand die naar mij toe komt rennen....Ja hoor alles verdwijnt om me heen. Ik ren naar hem toe... de rest hoef ik niet te vertellen.πŸ’—




Jee wat is hij groot geworden. Ik ontmoet nog wat vrienden van Telvin.




Daarna vertrekken we naar zijn thuis. Ongeveer 45 min rijden.Het is niet ver maar door de drukte en hectiek op de wegen in Nairobi moet je veel geduld hebben. 
zoals je kunt zien op de foto links Kinderen liften mee op de rijdende vrachtauto's op de weg




Na ons bezoekje bij Telvin thuis gaan we naar Peter's huisje. Weer een bijzondere ontmoeting met zijn moeder die ik ook enorm gemist heb.
even een fotootje nabij Peter's thuis





natuurlijk zijn wij als blanken (mzungu's) heel interessant in de sloppen dus we hebben heel wat bekijksπŸ˜ƒ

Peter's moeder verdient wat centjes met het maken van prachtige tassen welke heel erg arbeidsintensief zijn om te maken. soms werkt ze nachten lang door voor een paar centjes waarmee ze vaak net de mondjes van haar kinderen mee kan voeden. En helaas soms ook niet...
Netty en ik krijgen zo'n tas van haar  kado . Ik ben echt spakeloos..



wat zijn we blij met ons bijzonder mooie kado


Na ons warme liefdevolle bezoek aan Peter's thuis gaan we naar Karin's (Telvin's moeder) shop. Door het verlenen van een krediet heeft ze nu een eigen winkeltje kunnen starten. Ze heeft samen met Leakey van Foundation Move Up een diepvries gekocht en verkoopt nu melk en cake. Het is voor het eerst dat ik haar winkeltje bezoek en ik ben echt enorm blij verrast. Het ziet er prachtig uit. Het winkeltje loopt goed en ze kan een beetje sparen zodat ze wellicht in de toekomst een grotere vriezer kan kopen en zo haar bedrijfje kan laten groeien.
de melk in de koeling. Ondanks de matige stroom die ze sinds kort hebben blijft het in de koeling koel genoeg voor de melk goed te houden.



en lekker dat ze waren ....


Dag 2 28-02-2017
Vandaag gaan we voor een kort bezoek naar Mwelu Foundation (www.mwelu.org) de stichting van Julius Mwelu in fotografie , Video journalistiek met als missie het talent van de kinderen in de armste gemeenschappen van Nairobi te verzorgen door opleiding in creatieve kunst en essentiele levensvaardigheden te geven.
Na het bezoek gaan we een stukje door de sloppenwijk lopen. Voor onze veiligheid kunnen we hier geen foto's maken maar ik heb wel een foto van bovenaf.

 
bovenaanzicht van de sloppen







































na een indrukwekkende korte wandeling komen we bij Reuben. Hij is een lid van onze Foundation. 
Netty-Reuben-Kim

We bezoeken hem kort en vervolgen onze weg naar een bezoek aan David's (directeur Move-Up) familie. Zijn vrouw Lucy heeft afgelopen jaar een naaimachine gekregen zodat ze kleding kan maken voor de verkoop waarmee ze wat centjes verdient. Van ons heeft ze als opdracht gekregen om school uniformen te maken voor het weeshuis Good Samaritan en dans uniformen voor de dansgroep van Slin Library



vol trots laat Lucy de school uniformen zien.
Erg blij ben ik ook om  Brighton het jongste zoontje weer te zien.Vanwege zijn zeer ernstig ziek zijn tijdens mijn eerste bezoek heb ik toch wel een zeer speciale band met hem. Hij kon dan ook niet wachten om me te zien maar na 2 minuten valt hij als een blok in slaap in mijn armen😊


 


 












En ook bijzonder is hun nieuwe wondertje Rose van een paar weken oud wie vernoemd is naar mijn moeder...


 Wordt Vervolgd










Middle south junior school. Daar aangekomen krijgen we een korte uitleg over de basisschool waarna een rondleiding krijgen van de directeur van het schooltje. Je merkt dat de kinderen het niet gewend zijn dat er Mzungu's (blanken ) rondlopen. waarschijnlijk zijn er veel die zelfs nog nooit een blanke gezien hebben. We krijgen dan ook veel aandacht. iedereen wil je even aanraken en voelen. Dan is er 1 kind die het durft om snel even je haren aan te raken waarop ik mijn elastiek los haal en Netty met haar hoofd schudt. Wat er dan volgt is een grote massa kinderen die allemaal willen voelen. Wat hebben wij gelachen...






Na alle klassen te hebben bezocht gaan we naar een groot winkelcentrum. Ongelooflijk dat arm en rijk hier zo dicht naast elkaar ligt.

Wordt Vervolgt..........


























REISVERSLAG DECEMBER 2015

Half 5 in de ochtend loopt de wekker af. Ik pak de laatste spulletjes, drink nog een kopje koffie en neem afscheid van mijn fantastische gezinnetje. Colette staat voor de deur, we laden de koffers in en vertrekken naar Schiphol. Alles verloopt prima en na een kleine vertraging vertrekt het vliegtuig naar Nairobi. Na een goede vlucht van 8 uur landen we in Kenya en zijn we om half 10
's avonds (half 8 Ned. tijd) in het hotel. We sorteren de spulletjes die morgen mee gaan en gaan daarna nog lekker even wat drinken waarna we (redelijk) vroeg het bed in duiken. Ik doe geen oog dicht die nacht.
In de ochtend worden we al vroeg opgehaald 
door David en Leakey van onze Foundation Move-Up en natuurlijk Telvin en Peter mogen niet ontbreken. Kan niet wachten om ze in 
mijn armen te sluiten wat ook deze keer weer een intens weerzien is.

πŸ’–

Eerst gaan we op huis bezoek bij David mijn compagnon van Team Move-Up Kenia. Hij verzorgt het programma en begeleidt ons vandaag samen met Leakey die ik in 2014 in Nederland heb ontmoet. Omdat David zich al jaren voor 200% inzet voor de Foundation zonder enig inkomen en hij als gevolg van een zwaar ongeluk geen zwaar werk meer kan doen, hebben we bedacht om zijn vrouw een naaimachine kado te doen. Zij heeft een naaicursus gevolgd bij Shadrack foundation (onderdeel van onze Foundation) maar geen geld om een eigen bedrijfje te starten. Door haar een naaimachine en materialen te geven kan ze nu zelf aan een eigen inkomen gaan werken. We worden zeer hartelijk ontvangen door zijn vrouw en vier zoontjes Brian, Joseph, Leo en Brighton. Het kado wordt zeer hartelijk ontvangen. πŸ’•




 











πŸ’–



Daarna gaan we naar Babadogo waar we naar het huisje van Peter en zijn familie gaan. Het voelt alsof we elkaar al jaren kennen. Wat een fantastisch gezin. We krijgen Keniaanse thee (thee met veel melk en suiker) en brood.
Heel bijzonder om deze mensen te leren kennen; ze zijn nu in mijn hart gesloten.



πŸ’–


Ons volgende bezoek ligt vlak bij Peters huis en betreft "The Smallest Library in Africa" (https://youtu.be/S2kQKLkkXR0). Deze bieb is opgericht door initiatiefnemer Cyrill Peter Otieno van 22 jaar. Hij zit elke dag op een klein open veldje met zijn boeken die hij heeft verzameld en gedoneerd gekregen om kinderen die niet naar school kunnen toch iets te leren. Hij is afhankelijk van het weer; in het regenseizoen kan hij zijn bibliotheek vaak niet openen. Elke dag draagt hij volle dozen boeken naar de open plek en 's avonds worden de dozen ondergebracht bij een vriend in huis waar ze veilig en droog staan. Hij probeert op deze manier kinderen een toekomst te geven en probeert ze iets bij te brengen zodat ze niet op het verkeerde pad raken. Fantastisch wat hij doet. En elke dag zijn er veel kinderen op deze plek. Een grote eer om met hem samen te mogen werken als partner van Move-Up.
 














 


We ontmoeten tijdens ons bezoek de ouders van Erick, een jongen met als grote droom piloot te worden. Helaas is Erick door een noodlottig ongeval een paar dagen voor ons bezoek om het leven gekomen waardoor we hem niet meer hebben                                                  kunnen ontmoeten. Hartverscheurend...

 


πŸ’–

 We rijden verder in Babadogo en we ontmoeten Shadrack Juma. Mijn team maatje van Foundation Move Up maar ook een groot man die al zeer veel heeft gedaan en doet voor de mensheid in Babadogo, o.a. bibliotheek, onderwijs, clean-up projecten, naaicursussen wat ook duidelijk zichtbaar is.



 

 



πŸ’–





We vervolgen ons programma met een bezoek aan Telvin's thuis. Fantastisch om zijn moeder Karen (mijn grote vriendin) en Lee (Telvin's broertje) weer te zien. Zoveel liefde en warmte. Ook hier krijgen we Keniaanse thee en kookt Karen Ugali (maismeel met water) en Sukuma wiki (lijkt op spinazie). Omdat hun huisje zo klein is (2x2m) gaan we een trapje op waar we wat meer ruimte hebben. We komen in een klein kapelletje uit waar we gezamenlijk eten. Het smaakt echt heerlijk. Omdat Telvin twee dagen later jarig is vieren we een feestje. Vanuit Nederland heb ik cakejes en kaarsjes voor erop meegenomen. Telvin geniet met volle teugen net zoals de rest. Het is echt fantastisch. Helaas moeten we door dus nemen we afscheid van Karen en Lee wat altijd moeilijk blijft. 




πŸ’–


We vervolgen ons programma en komen bij de beddenmaker. Wauw!! Een golf van emotie gaat door me heen om hier nu zelf te staan. Ze zijn nog volop bezig. Ik bedank de lieve goede man voor het harde en mooie werk waarna we naar Mathare River lopen die vlakbij ligt.
















We lopen langs open riolen - de details zal ik jullie besparen - naar beneden waar we een ontmoeting hebben met een jeugdgroep die zich bezig houdt met clean-ups. We delen schoppen en harken uit die afkomstig zijn van onze foundation. Zo worden de sloppenwijken steeds schoner. Mensen zijn zich er gelukkig ook steeds meer van bewust dat dit noodzaak is voor de gezondheid. Het afval wordt ook gescheiden.


 

 









πŸ’–

We vervolgen het programma naar de Bibliotheek van Douglas. Douglas heeft zijn businessplan waargemaakt: zijn bibliotheek puilt uit van de geschikte boeken. Elke week heeft hij zeer uiteenlopende activiteiten voor alle leeftijden. We krijgen een spetterend optreden van een dansgroep met een traditioneel Afrikaanse dans. Echt geweldig talent.




πŸ’–




De tijd dringt en we nemen afscheid waarna we naar weeshuis Good Samaritan gaan. Onze goede vriend Antony staat ons op te wachten. Wat fijn om hem weer te zien. Meteen wordt ik door een kind bij mijn hand gepakt en naar binnen geleid. Wat een lieverd. We groeten Mama Mercy met een flinke kus en knuffel. Helaas zijn de bedjes nog niet volledig klaar maar wel kan ik haar vertellen dat we 8 bedjes kunnen doneren dankzij giften, markten, en inzamelacties van mijn dochter Lotte met haar vriendinnen. Zeer blij en dankbaar. We krijgen een rondleiding en zien de vernieuwingen na de brand van afgelopen januari. Het ziet er echt prachtig uit. Ze zijn nu nog met de vloeren bezig. Vervolgens komen we een kamer binnen waar de bedjes van afgelopen juli staan. Even krijg ik een brok in mijn keel. Wauw, dit is waar we het voor doen. In totaal hebben we dus 15 stapelbedden verzameld. Mijn dank is zeer groot                                                             aan alle donateurs. πŸ’•



 










πŸ’–

 We rijden verder naar St. Benedict cafΓ© waar ik een aantal kinderen weerzie. Zij waren in Nijmegen in augustus 2015. Wat zijn ze gegroeid maar ik ken ze nog allemaal. We delen voetbalschoenen uit en maken wat foto's maar vanwege tijdnood moet ik helaas al vrij snel ook weer afscheid nemen.
 



πŸ’–

Als laatste op het programma ontmoet ik mijn Team Move-Up Kenya. Wauw wat hebben we een leuk team vol inspiratie. 







 









πŸ’–


We rijden terug naar het hotel en zoals Afrikaanse begrippen is ons programma lekker uitgelopen maar zijn we nog mooi op tijd om even te douchen en de koffers te pakken voor onze reis terug. Over het afscheid hoef ik niet te vertellen, dat kunnen jullie denk ik zelf wel invullen, dat zal nooit veranderen.


Om 23:00 zit ik in de cockpit van het vliegtuig met piloot Peter en copiloot Roy en vertrekken we weer naar Nederland. Doodmoe maar zeer voldaan. 





================================================






REISVERSLAG FEBRUARI 2015

Op 16 februari 2015 was het zover en vertrok ik vroeg in de ochtend samen met Colette (vriendin en stewardess) naar Schiphol, met in onze koffers maar liefst 202 WakaWaka lampjes! Na een goede vlucht van 8,5 uur kwamen we aan in Nairobi. Bij de douane ging alles zeer voorspoedig en zo stonden we even later in Nairobi met alle lampjes!!

Om 21.00 uur Keniaanse tijd kwamen we aan bij het hotel waar ik had afgesproken met David. Hij is een van de mensen die de lampjes gaat verspreiden over een bepaald gebied in sloppenwijk Mathare!

Na een korte nacht zouden we in de ochtend om 8.00 uur opgehaald worden door Bethwell van stichting MYSA. Maar ja, alles op z’n Afrikaans, dus dat werd 9.30 uur  ;-). We reden eerst naar het kantoor van MYSA waar ik herenigd zou worden met Telvin, Peter en Leakey (drie van de Kenianen die afgelopen jaar bij ons in Nijmegen waren). Dankzij het vele contact met Telvin is het idee voor WakaWaka lampjes ontstaan. Het weerzien was fantastisch! Een onbeschrijfelijk gevoel…

Na een rondleiding bij MYSA zijn we richting de sloppenwijk Mathare gereden waar de jongens die hier waren wonen! Dwars door de hectiek van de straten van Nairobi waar we ineens de hutjes van de sloppenwijk zien opreizen. We stoppen midden in de sloppenwijk bij een bibliotheek waar ik mijn volgende contactpersoon Joshua ontmoet, iemand die ik heb leren kennen via een mede ontwerper van de WakaWaka lampjes (Rik Wuts). Joshua heeft een aantal mensen ‘gegadigden’ geselecteerd uit een ander deel van de sloppenwijk. Deze prachtige oude damesheb ik in de bibliotheek uitleg gegeven over de lampjes, waarna ze zijn overhandigd.

Vervolgens zijn we naar weeshuis ‘Good Samaritan’ gegaan, waar we verwelkomd werden door Mama Mercy, een fantastische vrouw van 66 jaar die voor maar liefst 300 kinderen zorgt. In dit weeshuis is een maand voor mijn komst brand geweest.  Gelukkig is niemand gewond geraakt maar de ravage was duidelijk zichtbaar! 


De brand was ontstaan door een kaars die tegen een matras was gekomen! We hebben een rondleiding gekregen door het weeshuis. Heel bijzonder, al hebben deze mensen eigenlijk helemaal niets, je voelt zoveel liefde. Na de rondleiding zaten alle kinderen op een rij en werd voor ons gezongen! Dat komt wel binnen kan ik je vertellen!
Inmiddels zijn in het weeshuis alle gevaarlijke en ongezonde kerosine lampjes en kaarsjes vervangen door WakaWaka lampjes zodat brandgevaar geweken is en de lucht schoner zal zijn. En er wordt geld uitgespaard (geen kerosine en kaarsen meer nodig) dat ze nu aan andere levensbehoeften kunnen besteden.


Als laatste hebben we een  wandeling gemaakt door de sloppenwijk en zijn we even bij Telvin’s huisje geweest. Daarna snel terug naar het hotel, koffers pakken en afscheid nemen van Peter, Telvin en Leakey en ‘s nachts weer terug met het vliegtuig naar Nederland.

Ik kan terug kijken op een onvergetelijke ervaring met enorm veel emoties in één dag. Daarbij is het nut van de lampjes me meer dan duidelijk geworden. Dat tezamen met het gevoel iets kunnen doen voor mensen die het hard nodig hebben heeft er toe geleid dat de actie een vervolg heeft gekregen. Kenia is een deel van mijn leven geworden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten